Ο Μανόλης Α. Τριανταφυλλίδης (Αθήνα, 1883-1959), ήταν γλωσσολόγος και δημοτικιστής, από τους σημαντικότερους παράγοντες προώθησης των γλωσσοεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που έγιναν στη χώρα μας το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σε διάφορα Πανεπιστήμια της Γερμανίας, όπου παρέμεινε μεταξύ 1905-1912. Καρπός των προσπαθειών του για την καθιέρωση της δημοτικής στην εκπαίδευση, μέσω του Εκπαιδευτικού Ομίλου (διευθυντής του ενημερωτικού Δελτίου του, μεταξύ 1913-1921), των κυβερνήσεων του Ελ. Βενιζέλου (1917-1920), της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και, αργότερα, της έδρας Γλωσσολογίας του ΑΠΘ (1926-1934), υπήρξαν τα δύο κυριότερα έργα του, "Νεοελληνική γραμματική, Α': Ιστορική εισαγωγή", 1938, και "Νεοελληνική γραμματική (της δημοτικής)", 1941.