Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας.

Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκρίνεται ο εκδικητικός φόνος του Έκτορα από τον Αχιλλέα. Τα δρώμενα και τα παρεπόμενά τους ρυθμίζουν την ποιητική ηθική του ιλιαδικού πολέμου σε τρεις διαδοχικές βαθμίδες: φονική εμπάθεια, πένθιμη περιπάθεια, αμοιβαία συμπάθεια. Οι προκείμενες 24 παρομοιώσεις σημαδεύουν, καθεμιά με το ήθος και τον τρόπο της, τις κρίσιμες φάσεις και αποφάσεις της τραγικής αυτής κλίμακας.

Η παράθεση του αρχαίου κειμένου δεν υπονοεί προκαταβολική υποτίμηση της μετάφρασης, η τελική εκτίμηση της οποίας επαφίεται στον αναγνώστη. Εκείνος εξάλλου προσκαλείται, με οδηγό τις 24+2 παραδειγματικές αυτές παρομοιώσεις, να αναγνωρίσει εξ επαφής την εξελισσόμενη τυπολογία και λειτουργία της ιλιαδικής (γενικότερα: της ομηρικής) παρομοίωσης, για την οποία γίνεται λόγος και στον Επίλογο, επιμένοντας στον ακροαματικό ορισμό και προορισμό της.