Στην "Αδίδακτη ύλη", ένας άνδρας και μια γυναίκα "στήνουν" ένα ερωτικό συμπόσιο έξω από το πλαίσιο κάθε συμβατικής λογικής, μέσα από τις Αφορμές της ιστορίας, της ποίησης και της φιλοσοφίας, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα έναν αριθμό ιστοριών, ισάριθμο με τους αστερισμούς. Με την αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης, φτιάχνουν νέους ιστορικούς συσχετισμούς και αλληλουχίες, ακυρώνουν κάθε βούληση και νομιμοποιούν κάθε ερμηνεία. Όλα συναντιούνται, συντρέχουν και συγκλίνουν σ' έναν μόνο χώρο: Τον Έρωτα.