Αγάλματα λευκά που μεταμορφώνονται σε αγγέλους, το πανσέληνο φως που ξεγλιστρά μέσα από χαραμάδες, για να φωτίσει τη στιγμή της ερωτικής μεταμόρφωσης, χέρια που σφίγγονται το ένα μέσα στο άλλο, παλάμες ανοιχτές στο θρήνο και τον έρωτα, παλάμες που μαζεύουν άμμο, που χαϊδεύουν τα μαλλιά του εραστή· σ' αυτό το τοπίο κινούνται απρόσκοπτα και φυσικά η Φιλομήλα, η Εκάβη, ο Πολύδωρος, ο Ίτυς, ο Αίας, ο Μενέλαος, ο Ίκαρος, αλλά και αυτός ο θηλυκός Ελπήνωρ δίνοντας έτσι φωνή στους άφωνους, τους καταπιεσμένους, τους ξεχασμένους, τους στοιβαγμένους στο περιθώριο της ανδρικής ιστορίας.

Η Κύπρια δημιουργός Μαρία Παύλου με την ποιητική συλλογή της "Ακρωτηριασμένα αγάλματα στο σεληνόφως" δε φοβάται τη διακειμενική συνομιλία με αρχαίους και μεγάλους σύγχρονους ποιητές. Οι πολλαπλές γραμματολογικού και ερωτικού περιεχομένου αναφορές πλουταίνουν το γόνιμο διάλογο με το παρελθόν. Ένα διαρκές αφηγηματικό "θυμάμαι" κυριαρχεί, που όμως ανοίγεται σαν όστρακο και κοιτά στο μέλλον.