Το μυθιστόρημα ξεδιπλώνεται μέσα από δυο παράλληλες, αντιστικτικές ιστορίες, φαινομενικά ανεξάρτητες στην αρχή, αλλά που σιγά σιγά φωτίζεται η σύνδεσή τους.
Η κύρια ιστορία διαδραματίζεται στη σημερινή Αθήνα και έχει ως κεντρική ηρωίδα τη Λήδα, μια τριαντατριάχρονη ψυχολόγο, σύγχρονη, πετυχημένη, εργασιομανή και ουσιαστικά μόνη. Εδώ η αφήγηση κινείται ρεαλιστικά κυρίως και με μια δόση χιούμορ, για να ρίξει φως στα άδυτα του ονομαστού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου όπου δουλεύει η Λήδα και να διηγηθεί πώς ένας παρείσακτος έρωτας, μια αταίριαστη φιλία και οι διαδοχικές βουτιές στον κόσμο της φαντασίας οδηγούν τελικά στην ανακάλυψη του εαυτού της.
Μια δεύτερη ιστορία, τοποθετημένη κάπου στο παρελθόν, με κάποια στοιχεία ονειρικά-υπερρεαλιστικά στην αφήγησή της, έχει ως κεντρικό πρόσωπο μια ηλικιωμένη Αγγλίδα που ζει τη ζωή της από δεύτερο χέρι, μέσα από τη δουλειά της κι αυτή, μεγαλώνοντας ξένα παιδιά.
Είναι δύο διαφορετικές ατμόσφαιρες, εποχές, ηρωίδες, ηλικίες - μια συνομιλία δύο εποχών, όπου τα πρότυπα και τα βασικά μοτίβα μιας εποχής επαναλαμβάνονται μεταλλαγμένα, αλλά αναγνωρίσιμα σε μια επόμενη εποχή. Προπαντός, είναι μια "ανοιχτή γραμμή" ανάμεσα στα πολλαπλά επίπεδα που χαρακτηρίζουν την κάθε εμπειρία. Μια "ανοιχτή γραμμή" ανάμεσα στις ξεχασμένες μνήμες, τα διπλά είδωλα και τις πολλαπλές φωνές που συγκροτούν την ταυτότητα του καθένα. Και φυσικά μια "ανοιχτή γραμμή" ανάμεσα στα δύο αφηγηματικά σκέλη του μυθιστορήματος - τις δυο ιστορίες που διαπλέκονται και συνομιλούν μεταξύ τους, και που αναπόφευκτα συναντιούνται, αφού τελικά είναι μία.