Αυτά που λένε για τα έργα μου είναι τόσο λίγα και αραιά, που εκπλήσσομαι όταν κάποιος αντιδράει. Π.χ., το "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη" είναι ένα μετα-υπερρεαλιστικό μυθιστόρημα που μπορεί να χαρακτηριστεί και "αντιμυθιστόρημα", όχι αποκλειστικά με την έννοια του Νέου Γαλλικού Μυθιστορήματος αλλά του μετα-αφηγήματος, ή της νέας αφήγησης, που άρχισε με τον Τζόυς, τον Προυστ και τα αφηγήματα των Υπερρεαλιστών, του Μπρετόν, του Αραγκόν, του Κενώ, και ιδιαίτερα τούτου του τελευταίου, το "Chiendent" ("Σκυλόχορτο"). Το μυθιστόρημα του Κενώ γράφτηκε το 1935, ύστερα από ένα ταξίδι στην Ελλάδα, όπου αντιλήφθηκε ότι είχαμε διγλωσσία. Σκέφτηκε ότι και στη Γαλλία υπήρχαν δύο γλώσσες, η επίσημη κλασσική και τα λαϊκά γαλλικά που τα ονόμαζαν Αργκό, και παραλλαγές των διαλέκτων του Παρισιού και των προαστείων. Βάλθηκε λοιπόν να γράψει ένα βιβλίο που να χρησιμοποιεί αυτή τη διγλωσσία και να παρουσιάσει πρόσωπα που κυκλοφορούν στην πόλη και με κάποιον τρόπο έμοιαζαν με το κοινό χορτάρι γιατί φύτρωναν παντού. [...]

Νάνος Βαλαωρίτης
Αθήνα, Οκτώβριος 1997.