Ο Ορειβάσιος υπήρξε ο σημαντικότερος γιατρός του 4ου αι. μ.Χ., φίλος και προσωπικός γιατρός του αυτοκράτορα Ιουλιανού. Γεννήθηκε περί το 325 στην Πέργαμο και σπούδασε ιατρική στην Αλεξάνδρεια. Από νωρίς διακρίθηκε για τις γνώσεις του και το 355 διορίστηκε προσωπικός γιατρός του καίσαρα, τότε, Ιουλιανού. Έκτοτε ακολούθησε τον Ιουλιανό σε όλες τις εκστρατείες του και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάρρησή του στον βυζαντινό θρόνο το 361, καθώς και στην προσπάθειά του για αναβίωση της αρχαίας ελληνικής εθνικής παιδείας και θρησκείας. Μετά τον θάνατο του Ιουλιανού το 363, εξορίστηκε από τους χριστιανούς διαδόχους του θρόνου, αλλά επέστρεψε επί αυτοκράτορος Βάλη και συνέχισε να ασκεί την ιατρική μέχρι τα γεράματα, τουλάχιστον μέχρι το 396. Το έργο του, αν και δεν διακρίνεται για τις καινοτόμες ιατρικές ανακαλύψεις του, αποτελεί μια εκτενέστατη ιατρική εγκυκλοπαίδεια, μέσα στην οποία ανθολογούνται οι σημαντικότερες ιατρικές γνώσεις του παρελθόντος, μέχρι την εποχή του. Αποτελεί, έτσι, μοναδική πηγή, καθώς διασώζει αποσπάσματα από χαμένα έργα αρχαίων γιατρών, καθώς και έναν πλούτο αρχαιογνωστικών πληροφοριών για τις συνήθειες των αρχαίων, τον τρόπο ζωής τους, τη βοτανική, τη φυσική, τη μεταλλειολογία κ.ά.