Ποιητής της γενιάς του ’30 ο Αλέξανδρος Μάτσας, αλλά μόνο με βάση τα ηλικιακά δεδομένα. Κατά τα άλλα παρέμεινε ανένταχτος, μην υπακούοντας παρά μόνο στις επιταγές ενός ιδιότυπου και απολύτως προσωπικού λυρισμού, διαμορφωμένου από τις ευεργετικές επιρροές των υψηλών διδαγμάτων του Καβάφη και των αρχαίων λυρικών. Επιφυλακτικός -εξ αιτίας της παιδείας του αλλά και από ένστικτο- μπροστά στο ενδεχόμενο μιας παρορμητικής νεανικής ένταξης σε κάθε μορφή ομαδικής δραστηριότητας, χωρίς να πάψει να είναι θιασώτης του ευρωπαϊκού και του γηγενούς νεωτερισμού (όπως αυτός εκδηλώθηκε τη δεκαετία του ’30), καθοδηγημένος από την ενδιάθετη ροπή του προς το αισθησιακό και το «ωραίο», ανένταχτος στις κυρίαρχες ομάδες και σχολές της εποχής, παρέμεινε σε όλη τη ζωή του ένας εκλεκτικός και συνεπής αισθητικός.