«Την αποκαλούν ελεύθερη αγορά, αλλά αυτή η συντομογραφία υποκρύπτει πολύ περισσότερα από την απλή ελευθερία αγοραπωλησίας προϊόντων. Ό,τι εξυμνούν, προπαγανδίζουν κι επιζητούν οι άνθρωποι με αυτή είναι η απελευθέρωση των ιδιωτικών επιχειρήσεων από την κρατική ρύθμιση, η απαλλαγή τους από τον έλεγχο των δραστήριων εργατικών συνδικάτων, η αποδέσμευσή τους από συναισθηματικές ανησυχίες σχετικά με την τύχη των υπαλλήλων ή του κοινωνικού συνόλου, η απελευθέρωσή τους από τελωνειακούς φραγμούς ή επενδυτικούς περιορισμούς και η όσο το δυνατόν μικρότερη παρενόχλησή τους από τη φορολογία.
»Οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς ζητούν επίμονα την ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων όλων των ειδών και τη μετατροπή των δημόσιων ιδρυμάτων, από τα πανεπιστήμια και τους βοτανικούς κήπους μέχρι τις φυλακές κι από τις βιβλιοθήκες και τα σχολεία μέχρι τους οίκους ευγηρίας, σε ιδιωτικές εταιρείες, με μόνο σκοπό το κέρδος. Και σε αντάλλαγμα, υπόσχονται μια πιο δυναμική οικονομία, που θα παράγει καινούριο πλούτο, ενώ δεν λένε τίποτε για την κατανομή του πλούτου αυτού, είτε παλιός είναι είτε καινούριος.
»Αυτοί οι άνθρωποι αποκαλούν το σύστημά τους ελεύθερη αγορά. Εγώ όμως θα το ονομάσω καπιταλισμό-στρόβιλο, γιατί είναι εντελώς διαφορετικός από τον αυστηρά ελεγχόμενο καπιταλισμό που άκμασε από το 1945 μέχρι τη δεκαετία του 1980, και ο οποίος έφερε τη συγκλονιστική καινοτομία της μαζικής ευημερίας στις ΗΠΑ, τη Δυτική Ευρώπη, την Ιαπωνία, και σε όλες τις χώρες που τις μιμήθηκαν».
Έντουαρντ Λούτουακ