Η Στέλλα είναι μια νεαρή γυναίκα που δεν ξέρει ν’ αγαπά. Ευαίσθητη αλλά και με ακατέργαστο χαρακτήρα, μυστηριώδης αλλά και εξομολογητική, δεν ξεπέρασε ποτέ το γεγονός ότι η μητέρα της δεν την αγάπησε. Έζησε στην αλητεία, όμως τελικά κατάφερε να μπει στα μεγάλα σαλόνια. Με το πέρασμα του χρόνου γοητεύτηκε από την εξουσία και τη χρησιμοποίησε σε βάρος των άλλων. Προτίμησε το ψυχρό σεξ από την τρυφερότητα της αγάπης, το ψέμα από την ειλικρίνεια, τον αμοραλισμό από την ανθρωπιά. Την ερωτεύτηκαν πολλοί, όμως εκείνη έχανε το ενδιαφέρον για τον εραστή της μόλις εμφανιζόταν ο επόμενος. Δεν συμπεριφερόταν κατ’ αυτό τον τρόπο από καπρίτσιο. Απλώς δεν ήξερε να αγαπά. Δεν είχε συνηθίσει ούτε να δίνει ούτε να παίρνει. Πίστευε ότι σε θέματα σχέσεων η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Έπεσε θύμα πολλές φορές, όμως μετατράπηκε και η ίδια σε θύτη άλλες τόσες.
Η αφήγηση της Στέλλας φαντάζει σκληρή και κυνική. Ίσως επειδή και η ίδια η ηρωίδα είναι φτιαγμένη έτσι.