Οι εικόνες των απεικονιστικών μεθόδων είναι, για τον απεικονιστή ιατρό, ό,τι το μακροσκοπικό παθολογοανατομικό παρασκεύασμα για τον παθολογοανατόμο, διότι και τα δυο αποτελούν την οδό προσπελάσεως στην παθολογική κατάσταση που υπάρχει, επειδή αντικατοπτρίζουν τις μακροσκοπικές αλλοιώσεις που έχουν επέλθει μέχρι εκείνη την στιγμή.
Επομένως, η προσεκτική μελέτη των εικόνων αυτών αποτελεί την σωστή πορεία προς την διάγνωση εκ μέρους του απεικονιστού ίστρου, ο οποίος θα πρέπει να έχει ανάλογη οξυδέρκεια και παρατηρητικότητα ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σωστής διαγνώσεως. Άρα, ο σωστός απεικονιστής ιατρός θα πρέπει να έχει πολύ καλές γνώσεις ανατομίας και σαφή αντίληψη των συσχετισμών μεταξύ του τι απεικονίζεται και των υποκειμένων μακροσκοπικών παθολογοανατομιών αλλοιώσεων. Επίσης, θα πρέπει να έχει υπ' όψη του ότι αυτό που εξέρχεται από το αυτόματο εμφανιστήριο δεν είναι η διάγνωση αλλά η διαγνωστική πρόκληση και ότι εξαρτάται αποκλειστικά απ' αυτόν να αξιολόγησει και να ερμηνεύσει τον τύπο των ευρημάτων με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. [...] Σκοπός του εγχειριδίου αυτού δεν είναι η χρησιμοποίηση του μεμονωμένα και ανεξάρτητα, αλλά σαν βοήθημα πριν καταφύγει κανείς σε μεγαλύτερα γενικά ή ειδικά συγγράμματα, η γνώση των οποίων είναι, εν πολλοίς, προαπαιτούμενη για την κατανόηση του.
Στο εγχειρίδιο δεν υπάρχει εικονογραφία διότι πιστεύεται ότι οι βασικές γνώσεις απεικονιστικής διαγνωστικής σημειολογίας είναι γνωστές στον αναγνώστη, ο οποίος προϋποτίθεται ότι είναι ήδη ικανός να αναγνωρίζει τα παθολογικά σημειολογικά ευρήματα. Μπορεί, οι πίνακες του εγχειριδίου να μην είναι απόλυτα αποδεκτοί απ' όλους τους απεικονιστές, εν τούτοις, πιστεύεται ότι βοηθούν τα μέγιστα την διαφορική διάγνωση των παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)