Στην Ευρώπη του 19ου αιώνα, την Ευρώπη της εκβιομηχάνισης και της συγκρότησης εθνικών κρατών, πολλοί μισθωτοί τεχνίτες από τον γερμανόφωνο χώρο, έχοντας ολοκληρώσει τη μαθητεία τους, ταξιδεύουν και εργάζονται στο πλαίσιο και στη βάση μιας εθιμικής και εν πολλοίς θεσμικά κατοχυρωμένης προβιομηχανικής πρακτικής με ρίζες στον ύστερο Μεσαίωνα: της "περιπλάνησης". Η ανά χείρας ιστορική μελέτη πραγματεύεται τις περιπτώσεις δύο περιπλανώμενων ζαχαροπλαστών ("τεχνιτών" της εποχής), δύο υπηκόων της αψβουργικής μοναρχίας, νεαρών ταξιδευτών, που τις δεκαετίες του 1840 ο ένας και του 1860 ο άλλος ξεκινούν από τη Βιέννη και το Γκρατς αντίστοιχα και "περιπλανώνται" για μερικά χρόνια, φτάνοντας μέχρι το Παρίσι και το Λονδίνο. Πώς οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν την "περιπλάνηση"; Με ποιους τρόπους συγκροτούνται και ανασυγκροτούνται οι ταυτότητες τους ή πλευρές των ταυτοτήτων τους στα πεδία του επαγγέλματος και της εργασίας, της εντοπιότητας, της εθνικότητας και του θρησκεύματος, της κοινωνικής τάξης και του φύλου; Προβληματισμοί, ερωτήματα, προσανατολισμοί της "νέας" κοινωνικής ιστορίας συνθέτουν τον καμβά και ταυτόχρονα λειτουργούν ως πυξίδα της αφήγησης.