Κάθομαι οκλαδόν και για ένα λεπτό, για ένα δραματικό λεπτό, βλέπω τον εαυτό μου από απέναντι. Δεν είμαι εγώ αυτός. Δεν είμαι εγώ αυτός που δεν έχει λεφτά. Δεν είμαι εγώ αυτός που πεινάει. Δεν είμαι εγώ αυτός που δεν έχει σπίτι. Δεν είμαι εγώ αυτός που ξεχνάει τα κλειδιά του. Δεν είμαι εγώ αυτός.