Πάνω από τρεις δεκαετίες αποτελεί η Σχολική Συμβουλευτική ένα θεμελιωμένο θεσμό στα περισσότερα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα και τόσο οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές και οι γονείς τους θεωρούν ότι αποτελεί μια σημαντική και απαραίτητη υπηρεσία στο πλαίσιο της οποίας παρέχεται ουσιαστική βοήθεια για τη λύση προβλημάτων και διαταραχών που παρουσιάζονται στις σχολικές επιδόσεις, τη συμπεριφορά και τη σχολική πορεία των μαθητών.
Εν τούτοις για την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα παραμένει ο θεσμός αυτός άγνωστος και αποτελεί ένα στόχο, η πραγματοποίηση του οποίου βρίσκεται, ακόμη, στο μακρινό "μέλλον". Και παρόλο που το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως και τα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη, βάλλεται, τα τελευταία χρόνια, συνεχώς από τις νέες και ποικιλόμορφες προκλήσεις και τόσο στο χώρο της εκπαιδευτικής πολιτικής όσο και σε αυτόν των επιστημών της Αγωγής εκτιμάται ο προγραμματισμός νέων παιδαγωγικών μέτρων στους διάφορους εκπαιδευτικούς τομείς ως ένα απόλυτα αναγκαίο μέτρο, ελάχιστες είναι οι προσπάθειες της πολιτείας να ιδρύσει σχολικούς συμβουλευτικούς σταθμούς και σχεδόν ανύπαρκτο είναι το ενδιαφέρον της για τη δημιουργία ενός σχολικού συμβουλευτικού δικτύου.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)