Πρόκειται για μια πρωτότυπη έρευνα βασισμένη σε αδημοσίευτο αρχειακό υλικό αναφορικά με τη ζωή και τη λειτουργία του ΖΑΝΝΕΙΟΥ, ενός ιστορικού πειραματικού σχολείου του Πειραιά, το οποίο μάλιστα εφέτος κλείνει ακριβώς 60 χρόνια εκπαιδευτικής προσφοράς. Η έρευνα καλύπτει τα πρώτα 30 χρόνια λειτουργίας του σχολείου ως την καταξίωσή του (1956-1986), όταν δηλαδή από τριτάξιο επαγγελματικό μετεξελίχθηκε σταδιακά σε Πειραματικό Τεχνικό εξατάξιο Γυμνάσιο και μετά το 1981 σε Πειραματικό/Πρότυπο Σχολείο (Γυμνάσιο-Λύκειο). Μεθοδολογικά η μελέτη χρησιμοποιεί το ΖΑΝΝΕΙΟ ως πρίσμα ιστορίας.

Με αφορμή την ιστορία του ο συγγραφέας-ιστορικός παρακολουθεί γενικότερα τον τρόπο με τον οποίο εν πολλοίς ασκήθηκε, από τη δεκαετία του ΄50 ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄80, η εκπαιδευτική πολιτική του ελληνικού κράτους, τα οράματα των εμπνευστών, τις πρωτοποριακές εκπαιδευτικές τομές, το ανθρώπινο κεφάλαιο αλλά και τα λάθη, τις παραλείψεις, τις παλινωδίες. Απώτερος σκοπός, να προκληθεί ένας δημιουργικός αναστοχασμός για το παρόν και το μέλλον. Όπως ο ίδιος αναφέρει «ας αναλογιστούμε τι δεν πήγε σωστά στο παρελθόν, για ποιους λόγους και σε τι αποτύχαμε, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, τι πρέπει να διορθώσουμε ή να ξαναεπιχειρήσουμε. Ίσως έτσι πετύχουμε σήμερα σε ό,τι αποτύχαμε χθες".