Σ΄ ευχαριστώ που με πήρες από το ψυχρό ράφι και με κρατάς στα δυο ζεστά σου χέρια. Δεν ξέρεις τι τράβηξα τόσο καιρό! Είναι κι αυτή η σκόνη και το καυσαέριο της πόλης ! Περισσότερο όμως φοβόμουν τη μοναξιά. Ένα βιβλίο πάντα ζητά παρέα και συντροφιά. Το ξέρεις, ε; Τώρα, λοιπόν, που με πήρες κοντά σου να μου επιτρέψεις να σου εξομολογηθώ πως νοιώθω υπέροχα! Θα γίνουμε φίλοι! Εγώ με διάβασα πολλές φορές! Καθόμουν αναπαυτικά στον καναπέ και ξεφυλλίζοντας τις σελίδες μου είχα την αίσθηση ότι μια κόκκινη αυλαία είχε ανοίξει μπροστά μου και ήμουν θεατής σε μια ολοζώντανη θεατρική παράσταση. Πολλές φορές γέλασα, άλλες φορές έκλαψα, κάποιες προβληματίστηκα, σε μερικές ταυτίστηκα με κάποιον πρωταγωνιστή. Και είναι πολλοί οι πρωταγωνιστές που περνούν από τη θεατρική σκηνή στα έξι έργα. Μεταξύ τους ο Σπύρος και η Σούλα στην "Επέτειο γάμου". Ο Θανάσης και η μάνα του στο "Ζητείται Αποκλειστική". Η Μαρία και ο Μανόλης στο "Όταν η λαίδη Μάκβεθ συνάντησε τον Μανόλη". Η Αθηνά και ο Πελοπίδας στο "Ραντεβού για τέσσερις". Ο παππούς στο "Γιατί παππού;" Ο Αντώνης στο "Παγκάκι". Πρόσωπα με διαφορετικούς χαρακτήρες και ρόλους, πρόσωπα καθημερινά της διπλανής πόρτας. Θα χαρώ ιδιαίτερα αν κατορθώσω, εγώ, ένα μικρό βιβλίο, να σε πάρω από το χέρι και να πετάξουμε έστω και για λίγο μακριά, αφήνοντας πίσω μας όλα αυτά, μάγισσες, δράκους και σκιές, που μέσα σε δύσκολους καιρούς μας στερούν πολλά. Και πιο πολύ ένα χαμόγελο. Τότε ειλικρινά, θα έχω πετύχει το στόχο μου.
Σ’ ευχαριστώ
Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου...