Νέες μεταρρυθμίσεις, εθνικής και κοινοτικής προέλευσης, που με διάφορους τρόπους και ποικίλες αναπροσαρμογές συνεχίζουν τις ανατροπές στην παραδοσιακή προσέγγιση του εργατικού δικαίου.

Το εργατικό δίκαιο του εικοστού πρώτου αιώνα δοκιμάζεται ανάμεσα στις πιέσεις που ασκούν οι νέες παραγωγικές σχέσεις και στις απαιτήσεις διασφάλισης της προστασίας της εργασίας, η οποία αποτελεί το μεγάλο κεκτημένο του εικοστού αιώνα.

Στα θέματα της ισότητας, στις απαγορευμένες διακρίσεις, στην ποιότητα του εργασιακού περιβάλλοντος, με την αναγνώριση νέων δικαιωμάτων, όπως τα δικαιώματα του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού και της μη παρενόχλησης, έχουν καταγραφεί πρόοδοι που συμβάλλουν στην ανάπλαση παραδοσιακών νομικών θεσμών.

Αλλά και η νομολογία βρίσκεται μπροστά σε σωρεία νέων νομικών προβλημάτων και επιχειρεί, με έκδηλη πολλές φορές τη δυστοκία της, να ανοίξει νέους δρόμους στο εργατικό δίκαιο.

Η τέταρτη έκδοση του βιβλίου, με επίκεντρο τις συνεχιζόμενες αυτές εξελίξεις, επιχειρεί να συνδέσει τα διάσπαρτα νέα στοιχεία στις σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου, όπως αυτά προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό των μορφών απασχόλησης και τη διάσπαση της ομοιογένειας της μισθωτής εργασίας, με την ανεύρεση κοινών στοιχείων συνοχής που θα επιτρέψει μια νέα νομική θεωρητική προσέγγιση στην κατάσταση που δημιουργείται από τις σημερινές εργασιακές σχέσεις.

Το δίκαιο της ευελιξίας της εργασίας που αναδύεται θα πρέπει να έχει ως βασικό στόχο την επανένταξη της προστασίας με νέους όρους στο σύστημα εργασίας και όχι τη νομιμοποίηση της ευελιξίας.