Κάποιες στιγμές, όταν αναβλύζουν από τις κατσαρόλες μου τα αρώματα των μπαχαρικών που χρησιμοποιώ, κλείνω τα μάτια και μεταφέρομαι νοερά στα παιδικά μου χρόνια στο Καντιλί στον Βόσπορο, στις ημέρες της Παναγίας, που γιόρταζα και στο σπίτι υπήρχε πυρετός ετοιμασιών, με τη γιαγιά Βασίτσα στο τιμόνι της κουζίνας, τη μαμά Σοφούλα από δίπλα, το Ελενάκι και τη Μακρουίτσα σε βοηθητικές θέσεις... Ήταν όλες σε μόνιμη σύγκρουση με τη γιαγιά για το ποιο μπαχαρικό ταιριάζει περισσότερο στο κοκκινιστό, με τον παντοτινό καβγά μην αλλάξουν οι συνήθειες μαγειρέματος των συγκεκριμένων πιάτων, γιατί υπάρχουν οι αιώνιοι άγραφοι νόμοι της Πολίτικης Κουζίνας. Νόμοι που δεν άλλαξαν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν ποτέ!

Τα μπαχαρικά είναι ο πλούτος στη ζωή και στην τροφή μας. Είναι το μαγικό ραβδάκι κάθε μάγειρα και κάθε μαγείρισσας, που μπορεί να μετατρέψει ένα απλό πιάτο σε μια πανδαισία γεύσης και μαγείας, με αρώματα αισθησιακά, ακόμα κι αφροδισιακά. Λίγοι κόκκοι κλεισμένοι σε ένα τοσοδούλι μπουκαλάκι που, έτσι και απελευθερωθούν, κάνουν τόσο αισθητή την παρουσία τους, όπως κάθε πολύτιμο αγαθό που τοποθετείται σε μικρή συσκευασία.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο δρόμος για την καρδιά περνάει από το στομάχι.