Τα κείμενα που απαρτίζουν τον ανά χείρας τόμο, που εγκαινιάζει τη σειρά "Θέματα Ψυχιατρική Θεωρίας και Πράξnς", ξεκινούν από διαφορετικές αφετnρίες, συγκλίνουν όμως όλα τους σε μια δnμηγορία υπέρ μιας ΜΗ α-θεωρnτικής ψυχιατρικής. Δηλαδή μιας ψυχιατρικής με θεωρία, η οποία βασίζεται στον θησαυρό της σnμειολογίας για να τροφοδοτήσει την ψυχοπαθολογία, εκεί όπου αναπτύσσονται οι θεωρητικές απαντήσεις των ψυχιάτρων στα ερωτήματα που θέτει η κλινική τους πράξη.

Στο πλαίσιο αυτό διαπιστώνεται σήμερα ότι η ψυχιατρική νοσολογία είναι πολύμορφn και χωρίς nγεμονική θεωρία. Διότι η ψυχιατρική δεν (μπορεί να) είναι ούτε αν-εγκέφαλn ούτε ά-ψυχn ούτε α-κοινώνnτn. Κάτω από αυτό το πρίσμα ο προβαλλόμενος α-θεωρnτισμός του DSM-, που δεν είναι παρά μια άλλη θεωρία, περιορίζει το πεδίο της ψυχιατρικής και παρακάμπτει τnv υποκειμενικότnτα του νοσnρού Βιώματος Πρόκειται για μείζονα προβλήματα των σύγχρονων ταξινομικών συστnμάτων που προστίθενται στις βάσιμες κριτικές που δέχονται για το είδος τnς "φαινομενολογίας" τους, τnv αποκλειστικά "κατηγορική" τους συγκρότnσn, τον κατ' ουσίαν "δυτικότροπο" προσανατολισμό τους και τnν "έλλειψn εγκυρότnτας που θυσιάστnκε στο βωμό τnς αξιοπιστίας τους".