Στη σειρά των εκδηλώσεων με τις οποίες το Μουσείο Μπενάκη επιθυμεί να συμβάλει στην απότιση φόρου τιμής σε ανθρώπους που εσφράγισαν με το έργο τους την πορεία του νεοελληνικού πολιτισμού, ο Αλέξανδρος Αργυρίου δικαιωματικά κατείχε μιαν από τις πρώτες θέσεις. Για να το πω ορθότερα, ο Αργυρίου ήταν από εκείνους στους οποίους οφείλουμε απεριόριστο σεβασμό και καθαρή εκτίμηση.

Ο Αργυρίου, που εσπούδασε πολιτικός μηχανικός και όχι φιλόλογος, άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του σε ένα πεδίο για το οποίο δεν τον είχαν προετοιμάσει οι τυπικές σπουδές και η συνακόλουθη ειδίκευσή του. Υπήρξε ωστόσο εραστής μιας άλλης αγάπης και μπήκε στα δώματά της όχι από την πόρτα που θα του άνοιγε ένας νόμιμος γάμος! Γι' αυτό ίσως όλη η παρουσία και η προσφορά του φέρει τη σφραγίδα αυτής της επιλογής. Με την πολύχρονη παρουσία του, με τη δυναμική και υπονομευτική μέθοδο της δουλειάς του κατόρθωσε να ορθώσει στον χώρο της ιστορίας και της κριτικής της νεοελληνικής λογοτεχνίας ένα πλούσιο και στέρεο οικοδόμημα, ένα οικοδόμημα που βρήκε την αναμφισβήτητη απόληξη του στην επιβλητική οχτάτομη Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. [...]

(Δημήτρης Αρβανιτάκης)