[...] Στημένη απέναντη από τον ακίνητο χρόνο της φωτογραφίας της, μπροστά μου οι Έλληνες και στην πλάτη μου θαρρείς το βλέμμα της, μια τρυφερά πειραχτική διάθεση με προκαλεί να απλώσω χέρι και να τραβήξω παιγνιωδώς το μίτο. Λοιπόν Κατερίνα Καλούδη, ιδού ένας τρόπος συμφωνημένος από χρόνια για να γίνεται η θεμελιώδης πράξη της αριθμητικής, η πρόσθεση, από τους γραμματικούς.
Ένα κομμάτι του εαυτού σου η ευγένεια, ένα άλλο ο σεβασμός, ένα επιπλέον η ευαισθησία, ένα παραπάνω η σπουδή, ένα επακόλουθό της η γνώση, ένα ακόμα η αγάπη και ένα, βεβαίως, το χάρισμα. Αθροιζόμενα μας δίνουν το βλέμμα σου. Αυτό ισούται σήμερα με 105+1 φωτογραφίες, εκφάνσεις Ελλήνων που μοιάζει να απαθανάτισε η αστραπή, 105+1 εικόνες σε νευτώνεια τάξη. Τι μένει; Το ευχαριστώ, νομίζω, μία λέξη που θα άξιζε να σημειωθεί δίπλα στο άθροισμα. (Βίκυ Θεοδωροπούλου)