Από τότε που πρώτη η Εύα έκοψε το μήλο από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού, στον Κήπο της Εδέμ, το γυναικείο φύλο έχει απολαύσει ή έχει υποφέρει από την ασάφεια της διχασμένης προσωπικότητας. Εάν μια γυναίκα παρακάμψει το "μονοπάτι της αρετής" για να διαπράξει ένα έγκλημα, για το οποίο θεωρούνται ικανοί μόνον άντρες, τότε όχι μόνον εξευτελίζεται γι' αυτή καθεαυτή την πράξη, αλλά, επίσης, και για το γεγονός ότι είναι γένους θηλυκού. Το θέμα είναι, πάντοτε: "Πώς μια γυναίκα έκανε ένα τόσο φοβερό έγκλημα;" Για την κοινή γνώμη, η διάπραξη ενός εγκλήματος από γυνακεία χέρια είναι κάτι το αφύσικο.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται δεκαπέντε γυναίκες των οποίων τα εγκλήματα, σε διαφορετικές εποχές, αμαύρωσαν τις σελίδες της ιστορίας. Από τις Ρωμαίες αυτοκράτειρες στις ζηλόφθονες κόρες και τις βαριεστημένες συζύγους, όλες βρέθηκαν ένοχες τρομερών πράξεων.
Από τη Μεσσαλίνα έως την Αικατερίνη Β' και από την Αγριππίνα τη Νεώτερη έως την Έλενα Τσαουσέσκου, όλες οι γυναίκες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο δηλητηρίασαν τις κοινωνίες στις οποίες έδρασαν (και σε πολλές περιπτώσεις εξουσίασαν). Οι λαοί που δεν διδάσκονται από την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν. Τα έργα και οι ημέρες των γυναικών αυτών, εκτός από αντικείμενο εγκληματολογικού ενδιαφέροντος, μπορούν να γίνουν ένα σημαντικό μάθημα ιστορίας για κάθε λαό του πλανήτη.