Μέσα από ποικίλες ιδεολογικές ζυμώσεις γεννήθηκε στον αρχαίο κόσμο και εξελίχθηκε η ιδέα του Θεανθρώπου, ενός ενδιάμεσου μεταξύ του Ύψιστου Θεού και των ανθρώπων, που γινόταν αποδέκτης των παρακλήσεων των θνητών και μεσολαβούσε για την ευημερία τους στον Ύψιστο Πατέρα του.
Βαθμηδόν η ιδέα του Θεανθρώπου εξελίχθηκε σε παντοδύναμη και πολυσχιδή θρησκευτική μορφή ιερού θαυματουργού άνδρα, προφήτη, γιατρού, αστρολόγου, φυσιολόγου, βοτανολόγου, ιερέα, που σχετιζόταν άμεσα με τα τελετουργικά και πολιτισμικά δρώμενα. Σταδιακά οι υπεράνθρωποι αυτοί ανυψώνονταν στο επίπεδο των θεϊκών θεραπευτών κάθε Κακού, ώσπου στο τέλος ανακηρύχθηκαν σωτήρες των ανθρώπων. Η ιστορία των προσώπων αυτών, ιστορικών ή μυθικών, μέσα από τα οποία πήγαζε θεϊκή δύναμη, ξεκινά από την πρωτόγονη εποχή και συνεχίζεται έως τη χριστιανική περίοδο.