Είναι έργο του κάθε έθνους να γράφει τη "δική του" ιστορία.
Από την Ρωσική Επανάσταση του 1905 μέχρι μιαν ασήμαντη κλοπή αγγινάρων στην Γενεύη το 1743, το εξαιρετικό και το κοινότοπο επανεξετάζονται και περνούν από το κόσκινο μιας επιλεκτικής μνήμης.
Με το βιβλίο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, η ιστορία επηρεάζει τον τρόπο μας να βλέπουμε τον κόσμο.
Αλλά ποια ιστορία;
Μήπως η κινηματογραφική ταινία γουέστερν δεν αποσιωπά την τύχη των Ινδιάνων και δεν προτείνει μια στερεότυπη αμερικανοποίηση;
Ο Μαρκ Φερρό ξεσκεπάζει τους μηχανισμούς της κατασκευής των ιστορικών σκοπιμοτήτων και μας λέει πώς να βλέπουμε και πώς να σκεφτόμαστε και να γράφουμε την ιστορία.
Ο ιστορικός έχει διπλό ρόλο: να διαφυλάττει την ιστορική μνήμη και να κάνει κατανοητή την ιστορία.
Εκπληρώνει την αποστολή του;
Ή μήπως είναι η αποστολή αυτή εξ' ορισμού ανέφικτη;