Υπάρχουν τα πράγματα με τον τρόπο που συνήθως τα αντιλαμβανόμαστε, ανεξάρτητα από εμάς, ή είναι περισσότερο προϊόν της φαντασίας μας; Και εάν ή όταν συμβαίνει το δεύτερο, γιατί συμβαίνει; Τί είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να "βλέπουν" τα ιδία πράγματα με διαφορετικό τρόπο, και, πολλές φορές, να βλέπουν πράγματα που δεν υπάρχουν για κανέναν άλλον; Τι ωφελεί στους ανθρώπους το να πιστεύουν στην ύπαρξη εντελώς φανταστικών πραγμάτων, ανύπαρκτων "φαντασμάτων"; Και πως καταφέρνουν να συμβιβάζουν αυτήν την πίστη τους με τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής τους, όπου είναι υποχρεωμένοι να δρουν αποδοτικά με ένα απόλυτα λογικό τρόπο;
Το βιβλίο αυτό μιλάει για το πως υπάρχουν όσα υπάρχουν, και για ποιό λόγο κάποιοι άνθρωποι φαντάζονται ότι υπάρχουν ανύπαρκτα πράγματα. Και το κάνει αυτό με απλό, αλλά συστηματικό τρόπο. Δεν προϋποθέτει ότι ο αναγνώστης έχει ειδικές γνώσεις - αντίθετα, επιδιώκει να αναπτύξει τα επιχειρήματά του με ένα τρόπο εντελώς γενικό, απόλυτα κατανοητό και αδιαμφισβήτητο για όλους. Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες λεπτομέρειες, μερικά παραδείγματα έχουν συγκεντρωθεί σε παραρτήματα στο τέλος του βιβλίου. Πάντως η ανάγνωση τους δεν είναι προϋπόθεση ούτε απαιτείται για την κατανόηση του βιβλίου.
Ο συγγραφέας δεν ικανοποιείται από την τρέχουσα ερμηνεία, που αποδίδει σε ιδιομορφίες ή περιορισμούς της αντιληπτικότητας ή της νοημοσύνης τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ίδια πράγματα ή πιστεύουν σε ανύπαρκτα πράγματα. Αναζητεί τις βαθύτερες αιτίες που επιτρέπουν ή επιβάλλουν να συμβαίνει αυτό και τους μηχανισμούς των αισθήσεων και του νου που παράγουν τον λιγότερο η περισσότερο φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίο ζει ο καθένας από εμάς. Εξετάζει βήμα προς βήμα πώς και γιατί ο εγκέφαλός μας συγκεντρώνει ένα μικρό μόνον μέρος των δεδομένων με τα οποία τον τροφοδοτούν οι αισθήσεις, τα ομαδοποιεί σε "σχήματα", και τα ονομάζει. Μετά από λίγο καιρό, καταλήγει να πιστεύει (συχνά λανθασμένα) ότι αυτά τα "πράγματα" υπάρχουν ανεξάρτητα από τις αισθήσεις ή την νόηση του - τα φαντάζεται δηλαδή σαν αυτόνομα "όντα", που δεν εξαρτώνται από αυτόν.