Αθήνα 433 π. Χ. δυο χρόνια πριν ξεσπάσει ο Πελοποννησιακός πόλεμος. Ο γλύπτης Φειδίας καταγγέλλεται για υπεξαίρεση χρυσού από το χρυσάφι που του δόθηκε για την κατασκευή του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς Προμάχου. Το χρυσάφι του αγάλματος όμως ήταν με τέτοιο τρόπο κατεργασμένο ώστε ανά πάσα στιγμή να βγαίνει και να ελέγχεται το βάρος του. Ο Φειδίας απαλλάσσεται από τη συγκεκριμένη κατηγορία, όχι όμως και από τις άλλες που σε βάρος του διατυπώθηκαν - πως είχε αποτυπώσει τον Περικλή και τον εαυτό του σε δύο από τα πρόσωπα της Αμαζονομαχίας που φιλοτέχνησε στην ασπίδα της χρυσελεφάντινης Αθηνάς.
Οι κατηγορίες που βάρυναν τον απαράμιλλο γλύπτη έπλητταν έμμεσα τον Περικλή τον Ολύμπιο.
Ο Φειδίας φυλακίζεται με την κατηγορία της ασέβειας για να φυγαδευτεί στη συνέχεια στην Ήλιδα, όπου θα κατασκευάσει το άγαλμα του Δία. Εκεί θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του συντροφιά με τη Μυρτάλη, εταίρα από την Πριήνη, που είχε γνωρίσει στο σπίτι της Ασπασίας και του Περικλή και η οποία θα γίνει το μοντέλο του για το άγαλμα της Αφροδίτης που πατά επάνω σε μια χελώνα. Μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη, η Μυρτάλη θα επιστρέψει στην Αθήνα και θα ζήσει τα συνταρακτικά γεγονότα του πολέμου που άλλαξε την πορεία της Ιστορίας.

Το βιβλίο ζωντανεύει την ιστορία μιας ολόκληρης εποχής, ή καλύτερα διάφορες ιστορίες μέσα στην Ιστορία της πόλης, όπου η κατάχρηση της ελευθερίας του λόγου κατάφερε να καταστήσει τη δημοκρατία απροστάτευτη μέσα στον τόπο όπου γεννήθηκε.