"Η πραγματικότητα είναι ένας απέραντος ωκεανός. Και κάθε λευκό τελάρο, κάθε άσπρο χαρτί, είναι η υπόσχεση ενός ταξιδιού. Ταξιδεύω σ' αυτόν τον ωκεανό. Χωρίς συγκεκριμένο στόχο και προορισµό. Και µέσα απ' το ταξίδι, µου αποκαλύπτεται σιγά-σιγά µια κατεύθυνση, µια κατάληξη. Σα να είναι θαµµένη στο λευκό µια εικόνα που µε την προσεκτική έρευνα αποκαλύπτεται. Βρισκόµαστε στην άκρη του νου. Αναµνήσεις, αφηγήσεις και µύθοι είναι εδώ ένα κουβάρι, που κάθε φορά ξετυλίγεται διαφορετικά, αναπάντεχα, και σχεδιάζει στο λευκό αινιγματικές ερμηνείες του υπαρκτού. Η πραγματικότητα ερωτοτροπεί µε τις απεικονίσεις της. Αυτές είναι οι πτήσεις δωματίου. Ένα παιχνίδι εικόνων. Και σ' όλα τα παιχνίδια µόνο η παράλογη πίστη σ' έναν κανόνα µπορεί να τα κάνει σοβαρά, πραγματικά. Τα έργα που προκύπτουν απ' αυτό το εσωτερικό παιχνίδι είναι οι άκρες ενός ζωγραφικού κόσµου. Μέρη µακρινά, συγκεκριμένοι τόποι, µαζί πολύ αληθινοί και πολύ ψεύτικοι, πολύ πραγματικοί και τελείως ανύπαρκτοι. Όπως κι όλη η ζωγραφική, κι ολόκληρη η τέχνη".

Χρήστος Κεχαγιόγλου