Η μετάφραση είναι κοντά στο αρχαίο κείμενο και διακρίνεται από ρυθμό. Χρησιμοποιήθηκε ο ελεύθερος στίχος, γιατί αποτελεί, ίσως τη μοναδική μορφή σύγχρονου ποιητικού λόγου, και διευκολύνει το ξεδίπλωμα όλων των εκφραστικών δυνατοτήτων της σημερινής νεοελληνικής γλώσσας. Ωστόσο, υπάρχει αντιστοιχία των στίχων της μετάφρασης προς τους στίχους του πρωτοτύπου, πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Οι μεταφραστές επιδίωξαν η μετάφρασή τους να είναι εύληπτη, σαφής, χωρίς ιδιωματισμούς. Περιλαμβάνει, επίσης, όλους τους στίχους της Ιλιάδας - και τον κατάλογο των πλοίων, παρόλο που τα πολλά ονόματα αρχηγών, χωρών κα πόλεων ήταν δύσκολο να υποταχθούν σε κάποιον ρυθμό.