«...Τούτη η ιστορία που θα διαβάσεις, φίλε, είναι μία αληθινή ιστορία. Τη βρήκα γραμμένη, έτσι όπως θα τη διαβάσεις, μέσα σε φάκελα σφραγισμένα -μα που δεν είχανε μήτε διεύθυνση μήτε γραμματόσημο μήτε κι αποστολέα- καταχωνιασμένα μέσα σ' ένα παλιοσέντουκο στο μικρό χωριό που ’ναι χωμένο στην καρδιά της βουνίσιας Αρκαδίας και το λένε Ζυγοβίστι, σαν είχα πάει να περάσω ένα καλοκαίρι μέσα στη δροσιά και το καθάριο του αγέρι που το φιλτραίνουνε τα βελονόφυλλα των ελατιών.

Και τα φύλλα τους δεν ήτανε κιτρινισμένα, τα χαρτιά άσπρα σχεδόν ακόμα, και τα γράμματα δεν είχανε ξεθωριάσει. Και κάθησα και τα διάβασα· και μ' αρέσανε· και τώρα στα δίνω να τα διαβάσεις και συ...»