Η καλλιτεχνική πορεία του Πάουλ Κλέε χαρακτηρίζεται από τη βαθιά αμφισημία να είναι ταυτόχρονα κλασικός και μοντέρνος, αποσπασματικός και ανορθόδοξος, σημαδεμένος από τη μεγάλη του ικανότητα στον πειραματισμό και την ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στην εποχή του. Αυτή είναι, ίσως, η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε στους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.

Η αγάπη για το φανταστικό, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ευρωπαϊκή παράδοση -και ιδιαίτερα στη Γερμανία- συνδυάζεται στην περίπτωσή του με μια πολύπλευρη έμφαση στην τεχνική πλευρά του καλλιτεχνικού έργου: ιδιαίτερη προσοχή στη σύνθεση και την ισορροπία, η οποία, παραδόξως, αναβλύζει από την παροδική τάση που τη φέρνει κοντά στη σατιρική παράδοση της χιουμοριστικής εικονογράφησης. Οι μακροσκελείς περιγραφικοί ή διδακτικοί τίτλοι, από τη μια, και η συνεχής επεξεργασία ενός γραφικού "σημείου" ή μιας φόρμας, από την άλλη, είναι δύο από τα στοιχεία στα οποία βασίζεται η καλλιτεχνική εξέλιξη του Κλέε.