Το παραμύθι, κατά μιαν εκδοχή εγεννήθηκε στην Ανατολή και συγκεκριμένα στις Ινδίες. Από τα βάθη των αιώνων όμως μας έρχονται οι μυθολογίες όλων των λαών, που και αυτές είναι παραμύθια. Σ΄αυτές πολλές φορές είναι αναμεμειγμένο και κάποιο γεγονός, αλλά διαφέρουν ακόμα και στο ότι αυτές είναι μεγάλα παραμύθια, καθώς επίσης στο ότι οι μυθολογίες όλο και κάτι συμβολίζουνε, όλο και κάποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούνε.
Το παραμύθι, όπως και το όνειρο, δεν είναι απαραίτητο να κινείται σε πλαίσια αληθοφάνειας. Ίσα - ίσα αν ήτανε έτσι δεν θα είχε τη χάρη που έχει τώρα και δεν θα προσήλκυε το ενδιαφέρον και την περιέργεια μικρών και μεγάλων και ειδικά των παιδιών. [...]
Με το παρόν βιβλίο παραδίνω και εγώ σήμερα εξήντα παραμύθια που είναι καταδικά μου. Προσπάθησα να τα αποδώσω στη γνήσια δυτικοκρητική διάλεκτο γιατί πιστεύω ότι οποιαδήποτε παρέμβαση στη γλώσσα δημιουργεί βλαβερές παρενέργειες στην αισθητική παρουσίαση και στη νοηματική απόδοση κάθε πνευματικού δημιουργήματος. Πρβλ. ό,τι είπε ο Γραδελίνος για τη γλώσσα της "Ερωφίλης", ότι είναι όμορφη όταν είναι κρητικιά και γίνεται "ανοστομίλητη" αν προσαρμοσθεί στην κοινή νεοελληνική. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)