"Εφοβούμην τους Τούρκους! Καθώς μ' εψυλάκιααν ανεξετάστως ως κατάσκοπον, ηδύναντο επίσης και να με καταδικάσωσι. Τι ήτο δι' αυτούς ενός Χριστιανού η ζωή;"

Ο "Λουκής Λάρας", το γνωστότερο λογοτεχνικό έργο του Δημητρίου Βικέλα (που πρωτοδημοσιεύθηκε στην Εστία το 1879 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες), είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, η δράση του οποίου εκτυλίσσεται στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Ωστόσο, ο κεντρικός του ήρωας δεν είναι κάποιος γενναίος οπλαρχηγός, αλλά ένας νεαρός και άκαπνος γόνος εμπόρων από τη Χίο, ο οποίος -μες στο χάος του πολέμου- προσπαθεί να επιζήσει και να ξαναχτίσει τη ζωή και την περιουσία του.

Ορμώμενος από την αυτοβιογραφική μαρτυρία του Λουκά Ζίφου, ο Βικέλας -με φανερές τις ευρωπαϊκές του επιρροές και σε μια γλώσσα που προσεγγίζει την καθομιλουμένη της εποχής- δημιουργεί έναν γνήσιο αντιήρωα, που όχι μόνο εκπροσωπεί την τάξη των εμπόρων παραμονές της Επανάστασης, αλλά και αντικα-τοπτρίζει τα ιδανικά της αστικής κοινωνίας της εποχής, μιας εποχής συγκρούσεων και μεναλοϊδεατικών εξάρσεων.