Η Ελένη Ντούξη μοιάζει να "μπαίνει" στον χώρο της ποίησης "σαν έτοιμη από καιρό". Κουβαλώντας μνήμες από έναν άλλο κόσμο και συνδυάζοντάς τες οργανικά -και δραστικά ποιητικά- με βιώματα και εμπειρίες που "κατέκτησε" στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου ζει από το 1993. Η ποίησή της αποτελεί μία σημαντική κατάθεση ενός ανθρώπου που υποχρεώθηκε να συγκεράσει ετερόκλητες καταβολές και να κατανοήσει τη διαφορετικότητα αντιλήψεων και στάσεων ζωής. Ο λόγος της διαπερνάται από μια μόνιμη -όσο και γόνιμη- αγωνία έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά και από ήχους και απόηχους καταστάσεων μιας άλλης πραγματικότητας, σε καμιά περίπτωση ωστόσο δεν χάνει την επαφή του με ένα πολυσύνθετο και πολύπλοκο παρόν: το παρόν της.

Κώστας Παπαγεωργίου