Όταν πέθανε ο Φρέντερικ Άνταλ, το 1954, οι Times έγραψαν ότι "η επίδρασή του στη σύγχρονη ιστορία της τέχνης ήταν μεγάλη, παρά το γεγονός ότι σχετικά μικρό μέρος από όσα έγραψε έχει δει το φως της δημοσιότητας". Το υλικό αυτό όμως ήταν αρκετό για να τον αναδείξει σε έναν από τους πιο γοητευτικούς και πρωτότυπους συγγραφείς της εποχής μας, αλλά πολύ λίγο, δυστυχώς, σε σχέση με την τεράστια έκταση των γνώσεών του. Η αναδημοσίευση, επομένως, των πιο σημαντικών άρθρων του σε αυτόν τον τόμο έχει πολύ μεγάλη αξία. Στα περισσότερα από αυτά, ο Άνταλ διατυπώνει τα συμπεράσματά του για μεμονωμένους ζωγράφους ή ολόκληρες περιόδους με τέτοιες και τόσες λεπτομέρειες, ώστε να μην απέχουν πολύ από συνόψεις μελλοντικών μονογραφιών. Τα κείμενα του τόμου εντυπωσιάζουν όχι μόνο με την ευαισθησία τους και την ιστορική τους διορατικότητα, αλλά και με την εμβέλειά τους, ή ακόμα, στην περίπτωση εκείνων που γράφτηκαν στη δεκαετία του 1920, και με τις μοντέρνες τους αντιλήψεις. Ο Άνταλ είχε μια ευρύτερη αντίληψη για το ρόλο και την αποστολή της ιστορίας της τέχνης. Άλλωστε, ο γόνιμος και πρωτότυπος τρόπος με τον οποίο προσέγγισε την Αγγλική τέχνη οφειλόταν εν μέρει και στην κεντροευρωπαϊκή του (ουγγρική) καταγωγή και εκπαίδευση. Έχοντας εγκατασταθεί σε μεγάλη σχετικά ηλικία στην Αγγλία, μπορούσε να απολαμβάνει και να εκτιμά την τέχνη της δεύτερης πατρίδας του απαλλαγμένος από τοπικιστικές προτιμήσεις και οικειότητες.