Ίσκιοι παλιοί, θολοί, νοσταλγικοί
Έρχονται απρόσμενα σαν όνειρα ξανά
Να ζήσουνε για μια στιγμή μονάχα

Η θλίψη επιστρέφει, μαζί της κι η δειλή χαρά
Που άνθισε κάποτε εκεί μες στον ορίζοντα της νιότης
Ίχνη που χάθηκαν από τον οίκο της ζωής παντοτινά

Μονάχος τώρα τραγουδώ, τι κι αν οι γύρω δεν ακούνε;
Άσματα στα χείλη σαν τα πουλιά πετούνε
Δοξολογούν σεμνά τα περασμένα

Ήρεμος χώρος ιερός των ταπεινών της ψυχής μυστηρίων
Τα βήματα επιστρέφουν εκεί απ' όπου ξεκίνησα
Αιώνες πριν, λίγες στιγμές μετά την πρώτη γέννησή μου

Σκληρή καρδιά, ησύχασε τώρα πια
Και άκου όσο γίνεται πιο σιωπηλά κι ευλαβικά
Τον ήχο που φέρνει ο άνεμος μέσα από τον καλαμιώνα

Κι αν όσα πω φανούν απατηλά
Γνώριζε εσύ που δυσπιστείς ακόμα
Στα όνειρα ζουν καμιά φορά πολύτιμα όντα.