Ο συγγραφέας-καθηγητής φιλοσοφίας αποφασίζει να εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή καριέρα του για να ζήσει μαζί με τη γυναίκα του σε ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος 13 μέτρων. Ξεκινώντας από το παλιό λιμάνι της Μασσαλίας, διασχίζοντας την Κορσική, τη Σαρδηνία, τις Αιολίδες νήσους, το παρθενικό ταξίδι ολοκληρώνεται στο λιμάνι της Πύλου. Το βιβλίο καταγράφει τις περιπέτειες, τις αδεξιότητες του πρωτάρη, το συναίσθημα απεραντοσύνης της θάλασσας, την ελευθερία που προσφέρει η απουσία σταθερής διεύθυνσης αλλά και σχόλια και σκέψεις για τα προβλήματα που βασανίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Το βιβλίο δείχνει έναν άλλο τρόπο ζωής, που βασίζεται στην τεχνογνωσία της επιβίωσης, στην εξοικονόμηση των αγαθών της φύσης, στη λιτότητα της ζωής σε καράβι και στην καθημερινή αναμέτρηση με τα στοιχεία της φύσης. Ο διάπλους της Μεσογείου γίνεται μέσα σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο, καθώς ο συγγραφέας αναφέρει ενδιαφέρουσες πτυχές της αρχαίας και νεότερης ιστορίας. Ο συγγραφέας καταγράφει την πρώτη επαφή του με τους απλούς ανθρώπους της Πύλου, καθώς εκπλήσσεται από την φιλοξενία, την αγάπη και την φιλία που αυτοί του προσφέρουν αφειδώς. Το βιβλίο ανατρέπει τη στερεοτυπική αντίληψη των πολλών ανθρώπων για τη ζωή στο καράβι, καθώς ο συγγραφέας καλεί: "αυτούς που μιλούν για αιώνιες διακοπές να έρθουν να ζήσουν στο καράβι μου το χειμώνα. Θα δουν το κρύο, το σκοτάδι, την κούραση, τους κινδύνους του αδιάκοπα μετακινούμενου σπιτιού μου".