«Λόγος ρηξικέλευθος, αντιεξουσιαστικός, σχεδόν λυρικός. Λόγος που τέμνει τα πράγματα πολύ συχνά με τόσο απόλυτο τρόπο που σε τρομάζει, πάντοτε, όμως, με τη δύναμη της αποκάλυψης.

»Κείμενα φρέσκα, τολμηρά, ευανάγνωστα, ακόμη κι αν χρησιμοποιείται συμβολικός λόγος. Κείμενα σχεδόν διαχρονικά, πάνω από το εφήμερο και με αφορμή το εφήμερο. Κείμενα με διαφορετικό περιεχόμενο, με ποικιλία θεμάτων, που τα διαπερνά, όμως, σαν ηλεκτρικό ρεύμα η ιδεολογική συνοχή και ενάργεια.

»Ο Γιάννης Πανούσης είναι εδώ όχι ως ο επιστήμονας, ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, ο απλός κάτοχος της γνώσης. Είναι εδώ ως μάχιμος αρθρογράφος, ως επίδοξος πολιτικός, ως στρατευμένος διανοούμενος. Προς Θεού, μην πάει ο νους σας σε καμιά κομματική στράτευση. Πρόκειται για μια συνεπή προσωπική στράτευση στην υπεράσπιση μιας ιδεολογικής στάσης απέναντι στα πράγματα, τις εξουσίες, τις καθεστωτικές δομές της σκέψης, της τάξης, της κάθε είδους πειθαρχίας».

(από τον πρόλογο του Κώστα Σκανδαλίδη)