Η οδός των Ελλήνων δεν ήταν ποτέ λεωφόρος. Ήτανε πάντα ένα δύσβατο μονοπάτι για τους λίγους και διαλεχτούς της γης, τους ικανούς και αποφασισμένους να φθάσουν στην κορυφή του Όρους.
Οι Έλληνες, έχοντας συναίσθηση και συνείδηση της ιδιοπροσωπίας τους, του "συνανήκειν" εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, κατόρθωσαν στον πεπερασμένο γεωγραφικό τους χώρο και να διαμορφώνουν κοινότητα χαρακτήρα, μέσα από την παντοδυναμία της γλωσσολαλιάς τους, την ανθρωπιά της κουλτούρας τους, το πολύτροπο του πνεύματός τους και τη μαγεία του τόπου τους. Στη μακρόχρονη ιστορική τους διαδρομή κατόρθωσαν, κάποιες φορές μέσα από αδελφοκτόνες συγκρούσεις, να συνθέσουν την Αθηναϊκή Δημοκρατία με το Σπαρτιατικό Ήθος, να ελληνοποιήσουν τη Μακεδονία, να μεταλαμπαδεύσουν τη γλωσσική και πολιτισμική τους κυριαρχία σε ολόκληρη την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, να υποτάξουν πνευματικά την Ρώμη, να μεταπλάσουν τον Χριστιανισμό στα (φιλοσοφικά) μέτρα τους ("εν αρχή ην ο Λόγος"), να εξελληνίσουν σταδιακά το Βυζάντιο, και τελικά να ανατρέψουν μιαν Οθωμανική Αυτοκρατορία για να μορφοποιήσουν το Έθνος των Ελλήνων μέσα από την Επανάσταση του 1821. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)