Το πόνημα αυτό με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ιστορική έρευνα, παρόλο που αναφέρεται σε κρίσιμες ιστορικά για την πατρίδα μας εποχές, όπως είναι ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, η κατοχή, η εθνική αντίσταση και ο ολέθριος για την πατρίδα μας εμφύλιος πόλεμος.
Είναι ένα μίγμα ιστορικού μυθοστορήματος και κάποιων αυτοτελών διηγημάτων ανεξάρτητων του ενός από το άλλο.
Τα περιγραφόμενα γεγονότα συνέβησαν, είναι δηλαδή αληθινά, με μια ελάχιστη δόση μυθοπλασίας.
Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και αναφέρονται με τα πραγματικά τους ονόματα, εκτός από ελάχιστα, που για ευνόητους λόγους παραποιήθηκαν, για να αποφευχθεί ανασκάλεμα παλιών δυσάρεστων καταστάσεων και συμπεριφορών ορισμένων γειτόνων.
Στα ονόματα των ανδρών προτάσσεται το μπάρμπας (π.χ. μπάρμπα Κώτσος), ενώ των γυναικών το θείτσα (π.χ. θείτσα Γιάννου), γιατί έτσι τους ξέραμε και μ` αυτόν τον τρόπο τους αποκαλούσαμε τότε όλους τους μεγαλύτερους εμείς τα νεότερα παιδιά. Γι` αυτό και διατήρησα αυτήν την παράδοση.
Μύχιος όμως και ανομολόγητος ταυτόχρονα στόχος του ανά χείρας σου πονήματος, φίλε αναγνώστη, είναι ένας ύμνος στη μάνα και στον πατέρα.
Αν και κατά πόσο το πέτυχα, θα το κρίνεις εσύ που έχεις την υπομονή να το διαβάσεις το βιβλίο αυτό μέχρι το τέλος.