Λένε πως η φαντασία μας όσο πλούσια και να 'ναι δε φτάνει τ' απίστευτα της πραγματικότητας, λένε πως μπρος στα πάθη μας υποχωρούν άναυδα τα λοιπά ζώα του πλανήτη, πως ακόμα και σήμερα παρ' όλες τις προσπάθειες να κατασπαράξουμε κάποιοι τα έχει των άλλων, εκτός από κείνα τον ταλαιπωρημένου πλανήτη μας, επέρχεται η ισορροπία που αργά ή γρήγορα φέρνει η φύση για τον εαυτό της και ο αγώνας του αδικούμενου. Αυτά, λένε, είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης τον σωστού και δίκαιου ως πιο ισχυρού απ' το κακό και τ' άδικο. Η αλήθεια δεν έχει άλλη διάσταση ανάλογα με τις ιστορικές περιόδους που εξετάζεται, ή ανάλογα με ποιος την εκφράζει, είναι μία και αναλλοίωτη. Μπορεί να κρύβεται πίσω από αθέατες πλευρές των γεγονότων, πίσω από ύποπτα αλλοιωμένες προσεγγίσεις, τη βρίσκουμε όταν περπατάμε ήρεμα και την ομολογούμε στον εαυτό μας, την γνωρίζει και ο καλός άνθρωπος και ο κακός άνθρωπος, αυτή δεν κάνει διακρίσεις, μισεί εξ άλλου όχι εκείνον που την καταπολεμά αλλ' αυτόν που προσπαθεί να την εκμεταλλευτεί σε βάρος όσων την αγαπούν. Λένε πως το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό άρα δίκαιο και σ' αυτό συμφωνούν σχεδόν όλοι, το ξεχνούν όμως πολλοί, εξ άλλου ο δυνάστης έχει τον τρόπο του να μετατρέπει τ' ανήθικο και άδικο σε νομότυπο και μετά να κάθεται και ν' απολαμβάνει, ξεχνώντας ή μάλλον αγνοώντας πως αυτά δεν τα επιτρέπει η τάση για ισορροπία στις ανθρώπινες σεις και στις σχέσεις με τη φύση....