Ανάµεσα σε µια αινιγµατική γυναίκα κι έναν κλονισµένο άντρα κινείται, σχεδόν φασµατικά, ένα ρευστό, δυσοίωνο πλήθος. Σπειροειδής και ασθµατική αφήγηση, αρθρωµένη σε πέντε µέρη, όπου όνειρα, ηµερολόγια, στιχοµυθίες, παραµιλητά, φάρσες, αλλά και µελωδίες, εικόνες, χειρονοµίες συνθέτουν (ακριβέστερα: αποσυνθέτουν) το υπέδαφός της. Ποιητική του χάους ή αρρώστια του χρόνου; Ένα µυθιστόρηµα για τον πανικό και την απάθεια του σύγχρονου βίου. Μια ατέρµονη κωµωδία της κούρασης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σώµα, στη µνήµη, στον ύπνο, στις λέξεις.

Ο Μισέλ Φάις, επιµένοντας σε µια πρόζα θραυσµατική, παροξυσµική, ληθαργική, ολοκληρώνει µια άτυπη τριλογία που άρχισε µε το µυθιστόρηµα "Από το πουθενά" (2015) και συνεχίστηκε µε τη νουβέλα "Lady Cortisol" (2016).