Xριστούγεννα 1972. Κορυφή του Ολύμπου. Ο Ελληνοϊταλός Διόνυσος Κολλίνι καλεί τους συγγενείς του για την αναβίωση ενός σικελικού εθίμου. Του αστυνομικού παιχνιδιού χαρτιών "έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο", με αφηγητή του παιχνιδιού τον μπάτλερ και πιστό του φίλο.

Στο τραπέζι του σαλονιού, υπό τη μουσική του Ριγκολέττο του Βέρντι, η τράπουλα μοιράζεται. Τα απλά χαρτιά είναι τα θύματα. Ο βαλές καρδιά ο δολοφόνος. Και ο άσσος μπαστούνι ο μαφιόζος, δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει τον δολοφόνο.

"Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο. Κλείστε τα μάτια. Ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι. Ο μαφιόζος τα ανοίγει και βλέπει ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα κλείνει. Μόλις χτυπήσω το χέρι μου, ανοίγετε όλοι τα μάτια και το παιχνίδι ξεκινά". Μπαμ! Αντί για το χέρι του αφηγητή, χτυπάει το κεφάλι ενός εκ των παιχτών στο τραπέζι... Νεκρός. Από την παλάμη του γλιστρά ο άσσος μπαστούνι.

Στο όρος των θεών φτάνει η κόρη του Αλέξανδρου Ζαφείρη -διασημότερου Έλληνα ντεντέκτιβ- Άρτεμις. Αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που συνέβη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων. Στα κλειστά μάτια. Όλοι οι ύποπτοι ήταν παρόντες στον φόνο και όλοι θύματα του γεγονότος. Όχι όλοι. Κάποιος κρατούσε τον βαλέ καρδιά.