Οι "Πασακάλιες" για δύο πιάνα ανήκουν στην παρισινή περίοδο του συνθέτη (1954-60). Είναι η εποχή όπου η δεσπόζουσα τεχνική του βασίζεται στη μέθοδο των "τετραχόρδων" που συχνά στηρίζει μελωδικό υλικό δημοτικοφανές (modal). Από την άποψη αυτή οι "Πασακάλιες" μπορούν να χαρακτηριστούν έργο πρότυπο για τις αισθητικές αντιλήψεις του Θεοδωράκη εκείνης της εποχής, όπου πέραν των τετραχόρδων επικρατούν κλασσικές τεχνικές προσαρμοσμένες σε σύγχρονες προσωπικές αντιλήψεις.
Ο ηχητικός κόσμος που δημιουργούν οι βίαιες συγκρούσεις των δύο πιάνων είναι ασφαλώς ο πιο ακραίος και οπωσδήποτε περισσότερο αινιγματικός από όσους συναντάμε μέσα στο ευρύτατο έργο του συνθέτη.