Στον παρόντα τόμο ο συγγραφέας εκθέτει τις σύγχρονες αντιλήψεις για την επίδραση της επιστήμης στο δίκαιο, αναπτύσσοντας ενδιαφέροντα και συχνά πρωτότυπο προβληματισμό. Αναλύει με πληρότητα και με στέρεη και συνεπή νομική σκέψη, αλλά και με γενικότερη επιστημονική "φιλοσοφική" θεμελίωση, όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με την έννοια των περιβαλλοντικών κινδύνων και με τις μεθόδους προσδιορισμού και αντιμετώπισής τους. Πρόκειται για τη μόνη μέχρι αυτή τη στιγμή ολοκληρωμένη μελέτη για το θέμα αυτό. Ο υπότιτλος της μελέτης, "διαπλοκή επιστήμης, δικαίου και πολιτικής", υποδηλώνει την πολύπλευρη και πολυπρισματική προσέγγιση του θέματος και ανταποκρίνεται πλήρως στο περιεχόμενο του βιβλίου. Αναπτύσσεται ο ρόλος της επιστήμης, την οποία ο συγγραφέας προσεγγίζει ως κοινωνικό θεσμό που διαπλέκεται με το δίκαιο, με την άξια προσοχής διατύπωση της άποψης ότι η επιστημονική γνώση παράγεται στο πλαίσιο συγκεκριμένου κοινωνικοοικονομικού χώρου και πολιτιστικού τοπίου, χαρακτηρίζεται από σχετικότητα και εγγενώς ελλειμματικό χαρακτήρα, είναι προσωρινή και, πάντως, δεν οδηγεί σε μία, μόνη και αναμφισβήτητη, αλήθεια. Η συμβολή του βιβλίου στην πληρέστερη κατανόηση της εννοίας του περιβαλλοντικού κινδύνου είναι σημαντική. Και με δεδομένο ότι η έννοια αυτή και το πλέγμα των διατάξεων που αφορούν τον εντοπισμό και την αντιμετώπισή των περιβαλλοντικών κινδύνων βρίσκεται στον πυρήνα του περιβαλλοντικού δικαίου, ο τόμος συμβάλλει ευρύτερα στην κατανόηση της ουσίας και των ιδιαιτεροτήτων του κλάδου αυτού του δικαίου.