Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Βοστόνη 1809 - Βαλτιμόρη 1849) με τις απεριόριστες δυνατότητες της φαντασίας, αποκαλύπτει την τυραννία της ανθρώπινης ψυχής και το διαβολικό σκοτάδι του βασανιστικού αλλόκοσμου, αφυπνίζοντας το υποσυνείδητο. Ο ευγενικός ποιητής με την παράξενη, ευαίσθητη και ιδεαλιστική προσωπικότητα, τις αδυναμίες και τα πάθη, αναζητά την αγγελική ομορφιά του ιδανικού και την υποβλητική μελαγχολία του Ρομαντισμού στο σατανικό, στο μεταθανάτιο, στο υπερφυσικό. Τα λυρικά ποιήματα του εξυμνούν τον έρωτα που ακροβατεί σε ένα αληθοφανές υπερπέραν, ήρωες που εκφυλίζονται σε μακάβρια θύματα παράλογων και μυστηριακών δυνάμεων, την επιβεβλημένη διαφυγή από τον εφιάλτη μιας μυθικής, απάτητης όμως, πραγματικότητας. Ο υπαρκτός, εμπειρικός κόσμος μεταμορφώνεται σε ένα ονειρικό, απόκοσμο, υπαρξιακό παιχνίδι που εξουσιάζεται από εσωτερικά φαντάσματα, στοιχειωμένους φόβους και νοσηρές σκέψεις. Ο δυϊσμός της τέχνης του ποιητή είναι συνυφασμένος με την ψυχοσύνθεση του. Στη θυελλώδη ζωή του ο Πόε είναι ευχάριστος, εύστροφος, εύθυμος. Μια ασταθής ιδιοφυΐα, με εξαιρετική ενστικτώδη έφεση στη μεταφυσική και τη φιλοσοφία, που αγαπά την επιμελημένη τεχνική στη δομή της γλώσσας, την πρωτοτυπία, τη λογική ανάλυση, τη λεπτομέρεια. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)