Το Σάνσετ Παρκ αφηγείται τις ελπίδες και τους φόβους μιας ομάδας αξέχαστων ηρώων στη διάρκεια της αμερικάνικης οικονομικής κατάρρευσης του 2008. Τέσσερις απένταροι εικοσάρηδες κάνουν κατάληψη σ' ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Σάνσετ Παρκ, μια άγρια γειτονιά του Μπρούκλιν. Ο Μπινγκ Νέιθαν, ο επικεφαλής της ομάδας, είναι ένας πελώριος τύπος, που παίζει ντραμς και περνά τη μέρα του στο Νοσοκομείο Σπασμένων Αντικειμένων επιδιορθώνοντας κειμήλια που κατασκευάστηκαν όταν οι παππούδες του ήταν παιδιά. Η Έλεν είναι μια μελαγχολική καλλιτέχνιδα που καταλαμβάνεται από ερωτικά οράματα. Η Άλις μια φοιτήτρια που προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διατριβή της και ο Μάιλς ένας φυγάς. Καταρρακωμένος από τις ενοχές του για τον θάνατο του ετεροθαλούς αδελφού του, ο Μάιλς έχει διακόψει κάθε επικοινωνία τόσο με τον πατέρα του και τη μητριά του όσο και με τη μητέρα του. Για ένα διάστημα είχε καταφύγει στη Φλόριντα, όπου εργαζόταν σε συνεργείο καθαρισμού κατασχεμένων σπιτιών από τη σαβούρα που άφηναν πίσω τους οι ιδιοκτήτες τους μες στην απόγνωση και την οργή τους. Ο Μάιλς επιστρέφει στη Νέα Υόρκη όταν η ερωτική του σχέση με μια κουβανοαμερικάνα πιτσιρίκα μπαίνει σε επικίνδυνη τροχιά. Η μετακόμιση αυτή θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συγκατοίκους του...

Το Σάνσετ Παρκ διαδραματίζεται στις ΗΠΑ της οικονομικής κρίσης, της χρεοκοπίας των νοικοκυριών και των κατασχέσεων σπιτιών. Μια ιστορία για το πώς μπορεί κανείς να επιστρέψει σε έναν κόσμο που έχει αφήσει οριστικά πίσω του και πώς γίνεται να ξανασμίξει με τους ανθρώπους βγαίνοντας από την εξορία και την απομόνωση τις οποίες είχε ο ίδιος επιλέξει. Ο Auster αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ευφυής στιλίστας του λόγου, γράφοντας ένα έξοχο, διαχυτικό και παθιασμένο μυθιστόρημα, με σχολαστικά δουλεμένη δομή, για τη σύγχρονη Αμερική και τα φαντάσματά της.

Όπως συμβαίνει συνήθως με το μαγικό και αιφνιδιαστικό οστερικό στιλ γραφής, κάθε στοιχείο του μυθιστορήματος είναι ποτισμένο με υπαινιγμούς, η ιστορία του κάθε ήρωα φωτίζει τις τραγικές μας αδυναμίες και τη βαθύτατη ανάγκη μας για επαφή, σύνδεση και ομορφιά. Σε μια εποχή αποκαρδιωτικής κρίσης και ραγδαίων αλλαγών, ο Auster μάς θυμίζει τι έχει πραγματικά αξία: η αγάπη, η τέχνη και το θαυμαστό παράδοξο της ζωής.