Ο συγγραφέας ζει και βιώνει την κάθε στιγμή του, αφότου απέκτησε συνείδηση του κόσμου, στο Πινακοχώρι Σφακιωτών Λευκάδος, και περνά στον... σκληρό δίσκο της μνήμης του, σχεδόν τα πάντα, που αφορούν την ζωή, την ιστορία, τα ήθη και έθιμα, την παράδοση αυτού του μικρού λίκνου, παιδιόθεν. Γι’ αυτό, αυτή η βιωματική του καταγραφή της ιστορίας, της παράδοσης, των ηθών και εθίμων, των τοπωνυμίων, που πραγματοποιεί με τούτο το πόνημά του, έχει ιδιαίτερη αξία και εγκυρότητα, αφού είναι ο μοναδικός, μέχρι τώρα τουλάχιστον, που γράφει για τους Σφακιώτες, ζώντας στους Σφακιώτες το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και έχοντας, ως εκ τούτου, βιωματική και άμεση αντίληψη των πάντων, που πραγματεύεται σ’ αυτό το έργο του. Από μαθητής ακόμη, νοιώθει μέσα του την ανάγκη να ψάξει για τις ρίζες του, το λίκνο της καρδιάς του, τους Σφακιώτες Λευκάδος. Τον θέλγει ή ιδέα πως είναι Σφακιώτης - Λευκαδίτης, ριζωμένος από αιώνων σ’αυτόν τον ιερό χώρο των Σφακιωτών, με τις τέσσερεις εξεγέρσεις, πως είναι απόγονος Κρητών.