Η επικοινωνία είναι ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα του 20ού αιώνα. Το ιδανικό της, η προσέγγιση ανθρώπων, αξιών και πολιτισμών, βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης δημοκρατίας και θριαμβεύει με τη μεσολάβηση όλο και πιο γοητευτικών και αποδοτικών τεχνικών. Ως λέξη, ως ουσία, ως διακύβευμα, αποτελεί εδώ και μερικές δεκαετίες σημείο αντιπαράθεσης. Πρόκειται για έναν κλάδο των Κοινωνικών Επιστημών, και ταυτόχρονα για ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της "Θεωρίας της δημοκρατίας", ή για έναν όρο που επιχειρεί να συγκαλύψει κάθε απόπειρα υφαρπαγής μας; Η έκρηξη της επικοινωνίας, ως εγγενούς αξίας της νεωτερικότητας, χρονολογείται εδώ και πενήντα χρόνια. Είναι δηλαδή ένα πρόσφατο φαινόμενο. Συγχρόνως η επικοινωνία έγινε τόσο κυρίαρχη στην οικονομία, την τεχνολογία, την πολιτική, ώστε ο λόγος των "δρώντων υποκειμένων" (επιχειρηματίες, μηχανικοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι) έχει κατακλύσει τα πάντα. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει χώρος για εναλλακτική θεώρηση της πραγματικότητας. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει στόχο να τονίσει τη θεωρητική σημασία της σχέσης της επικοινωνίας με την κοινωνία και να διαφυλάξει το ιδεώδες της επικοινωνίας. Σε ένα έργο υποδειγματικό ο Dominique Wolton, θέτει το πώς και το γιατί της επικοινωνίας με έναν τρόπο τεκμηριωμένο, νευρώδη αλλά και νηφάλιο, και συνεπώς αξιόπιστο. Επιμελημένη έκδοση με εκτενή βιβλιογραφία, ευρετήριο αλλά και γλωσσάρι του συγγραφέα, με τις δεκατέσσερις λέξεις και έννοιες που συνδέονται με την οπτική του έργου.