Ο Στέλιος μιλάει για τη ζωή του στον Βασίλη Βασιλικό και αυτοβιογραφείται...

Η κυρα-Γεσθημανή, το τραγούδι, οι γυναίκες της ζωής του, η αγάπη του για τη φύση και το ψάρεμα, οι Πόντιοι, οι εταιρείες δίσκων, οι συνεργάτες, το κοινό του, η μοίρα της καταστροφής που τον κυνηγούσε, τα ταπεινά του όνειρα... ιχνογραφούν τον καμβά της ζωής του μεγαλύτερου εκφραστή των καημών του λαού.

Η εκ βαθέων αφήγηση του Στέλιου Καζαντζίδη στον Βασίλη Βασιλικό αποτελεί τη μοναδική ίσως ολοκληρωμένη εξιστόρηση των βιωμάτων του ήδη από τα πρώτα παιδικά του χρόνια τις μέρες της Κατοχής ως το αποκορύφωμά του και την απόσυρσή του από τα στούντιο. Οι εμπειρίες του πολλές, οι περιπέτειές του ακόμα περισσότερες, οι ατυχίες πολλαπλές, αλλά παρ' όλα αυτά ο Στέλιος αποπνέει ηρεμία, σιγουριά, αν και κάποια μελαγχολία.

Θάσος, καλοκαίρι, ψάρεμα με την τράτα του Αντώνη· τα μεσημέρια, κάτω από τα πεύκα, ο Στέλιος μπροστά σ' ένα μαγνητοφωνάκι, με την πλούσια ενδοχώρα του δικού του λεξιλογίου, εμπιστεύτηκε στον Βασιλικό ολόκληρη τη ζωή του. Χωρίς καμιά προσαρμογή στα λεγόμενα του Καζαντζίδη και με την επιπλέον καταγραφή των βιωμάτων του ίδιου του συγγραφέα από τη βαθιά φιλία που τους συνέδεε, το βιβλίο αποτελεί ένα ολοκληρωμένο ψηφιδωτό της ζωής του βιοφιλόσοφου Καζαντζίδη.