Εδώ και ογδόντα χρόνια τουλάχιστον, οι ευφυέστεροι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αγανακτισμένοι από τον σχολαστικό τρόπο διδαχής των αρχαίων ελληνικών και ειδικά των επών του Ομήρου, πήραν την εκδίκησή τους ξαναγράφοντας την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με τους δικούς τους χυδαίους δεκαπεντασύλλαβους στίχους.
Βέβαια οι στιχουργικές αυτές προσπάθειες ήσαν πάντοτε αποσπασματικές. Aπέβλεπαν στην πλάκα της στιγμής και ποτέ στην σύνθεση ενός πλήρους σατιρικού έπους.
Αυτό έγινε αργότερα, όταν διάφοροι φερέλπιδες στιχουργοί, με βάση τα μαθητικά τετράδια, αποπειράθηκαν να συγκολλήσουν τα ετερόκλητα αποσπάσματα και να συνθέσουν ένα συγκροτημένο έργο, το οποίο μάλιστα μερικοί επιχείρησαν ακόμη και να το δημοσιεύσουν - ανώνυμα - προς τέρψη των αναγνωστών.
Έπειτα ήρθε η εποχή του διαδικτύου, όπου ο κάθε κάτοχος χυδαίων ψευδο-ομηρικών στίχων τους κατέθετε στον ψηφιακό ιστό, προκειμένου να εμπλουτίσει την απολαυστικότατη αυτή πολυετή ποιητική δημιουργία.
Αντλώντας λοιπόν έμπνευση και στίχους από όλες τις προηγούμενες δημοσιεύσεις σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, συγκροτήθηκε και η παρούσα σύνθεση χυδαίων ψευδο-ομηρικών στιχουργημάτων, προκειμένου να χαμογελάσουν για λίγο τα πικραμένα χείλη των σύγχρονων Ελλήνων, που τραβούν τα πάνδεινα, σαν άλλος Οδυσσέας, όχι εξαιτίας της οργής του Ποσειδώνα, αλλά εξαιτίας των παλιανθρώπων που ψήφισαν για κυβερνήτες τους.
Ελπίζω η σύνθεση τούτη όχι μόνον να αρέσει, αλλά και να ερεθίσει, αφενός όσους κατέχουν τέτοιους στίχους στα συρτάρια τους να τους βγάλουν στο φως, κι αφετέρου, όσους έχουν... τη θεία ποιητική έμπνευση, να συνεχίσουν και να επεκτείνουν το μεγαλειώδες τούτο έργο, κόβοντας και ράβοντας την παρούσα σύνθεση κατά το δοκούν, όπως ακριβώς έκανα κι εγώ με όσες προηγήθηκαν.